Wat is Parallel Solo Ouderschap?
Parallel Solo Ouderschap (PSO) is een mogelijke manier om ouderschap na scheiding in te vullen. Daarnaast is het een methodiek om therapeutisch te werken met ouders in een complexe of (hoog)conflictueuze scheiding.
De visie en methodiek "Parallel Solo Ouderschap" (PSO) vinden hun oorsprong in de systemische visie van Lieve Cottyn op ouderschap na scheiding en op parallel ouderschap. Wil je meer weten over solo en parallel ouderschap vanuit de oorspronkelijke visie van Lieve Cottyn, dan kan je het boek ‘Complexe scheiding. Uit de maalstroom van conflict.’ raadplegen. Het boek is in september 2021 verschenen en te verkrijgen bij de Interactie Academie (www.interactie- academie.be))
Op de oorspronkelijke visie van Lieve Cottyn werd verder gebouwd met concepten uit diverse therapeutische stromingen door Vanessa Maes en Christel Cornelis in het boek "Blijven Staan ondanks de storm. Handvatten voor ouders in een hoogconflictscheiding" (verschenen bij Garant, 2018) en de toolbox " Blijven staan ondanks de storm. Hoe kan je als hulpverlener ouders in een hoogconflictscheiding begeleiden vanuit parallel solo ouderschap" (verschenen bij Garant, 2020).
De combinatie van de verschillende invalshoeken uit diverse therapeutische stromingen, zoals oa. ACT, geweldloos verzet, rouwtherapie en traumatherapie hebben geleid tot een unieke methodiek, gebouwd op 6 pijlers en stoelend op een niet-demonische zienswijze en grondhouding van geweldloos verzet en waarden-gericht handelen.
Bij Parallel solo ouderschap (PSO) wordt niet gewerkt aan het verbeteren van de relatie tussen de ouders, noch op het rechtstreeks verbeteren van de communicatie tussen de ouders. De ouder-relatie is een mijnenveld, waar tal van risico's liggen op escalaties van de spanningen en conflicten. De onderliggende visie dat kinderen en jongeren meer last hebben van de spanningen en conflicten tussen hun ouders, dan van de scheiding an sich, verplicht ons er toe om als hulpverleners te blijven zoeken naar een kader, waar we niets doen dat mogelijks kan leiden tot een escalatie van het conflict. In een (conflict)scheiding trachten ouders nog zeer vaak de andere ouder te veranderen, te overtuigen van het eigen gelijk, vanuit de intentie een goede ouder te zijn voor het gezamenlijk kind..
Bij Parallel Solo Ouderschap ligt de focus de ouder-kindrelatie van elke ouder, naast de andere ouder die ook een relatie heeft met het kind. We verlaten het idee dat ouders samen moeten ouder blijven, maar stellen dat beide ouders allebei naast elkaar ouder zijn van dit kind en deze relatie moeten kunnen vorm geven. Het gaat om het eigen ouderschap. Binnen "Parallel Solo Ouderschap" werken we vanuit een cirkel van invloed. In een conflictscheiding is er veel waar je geen invloed op hebt, een gegeven dat ouders een erg machteloos gevoel kan geven. Binnen "Parallel Solo Ouderschap" gaan we zoeken naar waar een ouder wel invloed op heeft en daar gaan we op inzetten.
Deze methodiek is erop gericht om als ouder zelf de verantwoordelijkheid terug in handen te nemen om de nood en het belang van het kind voor ogen te houden, zich op een geweldloze manier te verzetten tegen de uitdagingen die de strijd en de andere ouder op zijn/haar pad brengen en hoe moeilijk dat soms ook is, hoe boos of gekwetst de ouder ook is, zelf de ouder te blijven die hij/zij wil zijn voor het kind, rekening houdend met de context dat het kind ook een relatie heeft met de andere ouder.
"Parallel Solo Ouderschap" is een individueel oudertraject, maar kan ingebed worden in een ruimer traject van hulpverlening, waar ook andere partners betrokken zijn.
Tijdens het individuele traject gaat de hulpverlener/therapeut aan de slag met de ouder, die hulp vraagt en hulp zoekt. De hulpverlener zoekt wat deze ouder zelf kan doen om zich weer steviger te voelen in zijn/haar ouderschap. Er wordt ingezoomd op wat een kind van zijn ouder in een bepaalde ontwikkelingsfase in de context van een (conflict)scheiding nodig heeft en wat deze ouder daar zelf in kan betekenen. Er wordt ruimte gecreëerd en geluisterd naar de bezorgdheden van de ouder over de last van het kind en er wordt in de gesprekken gezocht hoe deze ouder zelf de last kan verminderen. De ouder die in het traject zit wordt aangespoord om verantwoordelijkheid te nemen voor de eigen communicatie en beslissingen, ook al wordt hij /zij door de andere ouder uitgedaagd en soms geprovoceerd. In het traject werkt eraan om de spiraal van actie-reactie te doorbreken en zelf terug opvoedingskeuzes te kunnen maken ifv de eigen waarden en normen. Tenslotte wordt de ouder geholpen om het verschil met de andere ouder toe te laten en te verdragen en wordt mee gezocht naar wat nodig is om de andere ouder, ondank het eigen verdriet en wantrouwen toch bestaansrecht te blijven geven als ouder van het kind.
